او یکی از فرماندهان سپاه امام علی (ع) در جنگ صفین و جانباز امیر المومنین، کسی که در میدان جنگ تا شهادت پیش رفت و شانزده بار با پای پیاده به سفر حج رفت و به روایتی پدرش صحابی و از سران و شجاعان مردم کوفه بود.
وی در زمان حضرت علی (ع) جزء شیعیان و طرفداران حضرت بود و تمام دستورات امیران زمان خود را به طور کامل اطاعت کرد همچنین ابن حجر درباره او مى نویسد: در نماز جماعت حاضر مى شد و بعد از نماز توسّل مى کرد و مى گفت: خدایا! تو مى دانى که من فرد خوبى هستم، پس مرا بیامرز! او شمر بن ذی الجوشن بود…